Doe alsjeblieft eens even normaal!! Kinderen…… ADHD?
Het was echt al heel lang geleden, een avondje uit! Gisteren was het zover, eerst samen met vrouw lief uit eten geweest bij een bekende hotelketen in Zwolle, daarna naar een 4DX film. Nu dat laatste moet je echt ééns meemaken, je wordt werkelijk alle kanten opgeschud tijdens de film door de eerst zo rustig en comfortabele uitziende stoel. Daar vallen de andere 19 effecten als water, geur en dies meer bij
in het niet. Het zorgde bij mij voor een soort van losschudden van alle spanning met als gevolg dubbel liggen van het lachen. Een mega goede therapie zou ik zo zeggen! Maar goed dit alles even terzijde.
In het restaurant van de eerder genoemde hotelketen zat tegenover ons een meisje met haar ouders, zo’n 6 jaar oud. Tussen ons en het meisje zat een soort van opengewerkt scherm, we konden haar goed zien zitten…….. Alhoewel zitten? We zagen vooral twee beentjes voorzien van een grijze maillot en twee voetjes zonder schoenen die half door het tussenscherm werden geduwd. Het meisje lag heerlijk op de bank waar zij zat…. Af en toe kwam haar gezichtje tevoorschijn, met wat moeite kon ze aan de zijkant van het scherm zichzelf naar ons toe wurmen, ze keek me dan aan en straalde, glunderde zo van “zie
je mij’. Ik zeg genieten! Menig ouder zou het kind corrigeren, want dat doe je toch niet in een restaurant…… Waar zitten je oren zouden menig ouder zeggen, of…. ‘als je nu niet luistert ga je thuis gelijk naar bed’!! Meestal zijn dit soort pogingen tevergeefs, hoe frustrerend ook. Met een beetje pech lopen dit soort kindertjes zelfs de kans een stempeltje te krijgen met als opdruk: ‘ADHD’. Gelukkig gebeurde dit alles gisteren niet, de ouders lieten het meisje gaan, zeiden er niets van, keken niet op
of onder, ook niet als ze achter vader langs bonjourde, vader half weg duwend. Geen geïrriteerde blik, niets van dat al. Ouders genoten, het meisje genoot en met pakweg een uur vertrokken ze weer, als
blij gezin! Hoe mooi is dat! Ik miste zelfs het meisje toen ze weg was, niet omdat ze zo aanwezig was….. of misschien juist wel omdat ze zo aanwezig was, het is maar net hoe je het interpreteert! Ik miste de voetjes, het stralende gezichtje, haar spontane aanwezigheid. Zo puur kind zijn, mogen zijn, hoe mooi
is dat! Waardeer het, geniet ervan, laat gaan! Deze kinderen zijn goud waard! Ja maar hoor ik ouders vaak zeggen………. Indammen heeft geen zin, jij ongelukkig, kind ongelukkig, allemaal ongelukkig.
Dus, dat……! 😉 Roland
Het mannetje
Een brommertje, een klein karretje erachter, een mannetje van een jaar of 70 komt de camping oprijden, kijkt wat om zich heen, spreekt de overbuurvrouw na wat rondrijden aan…. Ik denk, wie is dat toch, probeert hij wat te verkopen….. Even later moet ik naar de wc, loop over het veld naar de toiletgebouw en zie het mannetje zitten voor een heel klein tentje, hij zwaait uitbundig naar mij, zo van: ‘zie mij eens…..’ Ik antwoord op dit gebaar met een enthousiaste begroeting terug, ‘ik zie hem’! Het mannetje geniet zichtbaar van zijn uitje, blijdschap ten top! Terwijl ik verder loop dwalen mijn gedachten allerlei richtingen op, wat zou het verhaal zijn van dit mannetje, wat maakt dat hij hier alleen is……. Vanmorgen loop ik weer naar het toiletgebouw en precies op dit moment rijdt het mannetje net weg, tentje weer in het karretje, helmpje op. Ik besluit hem vrolijk gedag te wensen, zwaai hem tegemoet met een vrolijk gezicht, er verschijnt een grote glimlacht op zijn gezicht, ik krijg een uitbundige zwaai terug en hij zegt vrolijk: ‘tot ziens’. Zonder elkaar echt gesproken te hebben was er verbinding, hoe mooi! En hoe mooi om te zien dat dit mannetje zo genoot van zijn tentje, hoe klein dit tentje ook was, des te groot was zijn bezit! Maar nog mooier, we zagen elkaar! Dat is vandaag de dag niet zo gewoon meer, ‘s morgens vroeg als ik ons hondje Saartje uitlaat zijn er altijd die met een blik naar beneden langs mij heen fietsen, alsof ik er niet ben, zelfs als ik dan ‘goedemorgen’ zeg amper terug reageren….. Dat voelt naar….. Of die winkelbediende die eigenlijk alleen goedemorgen zegt omdat het protocol is, maar van verbinding, een gemeend en warm goedemorgen is geenszins sprake…… Het maakt de wereld koud, zelfs als de zon schijnt en het lekker warm is buiten. In het werk met kinderen merk ik ook telkens weer hoe belangrijk het is om er echt voor de kinderen te zijn, hoe hard ze dit nodig hebben, maar hoe vaak ze achter het net vissen…. Mooi om bij de boodschap van dit mannetje stil te staan, het kleine te zien en er van te genieten, er iets groots van te maken en dat uit te stralen naar elkaar! Hoe mooi!! — Roland